Na een dag vol zenuwen is het om 18:30 tijd om te verzamelen bij het Daniel de Brouwerpark. De bus staat al klaar en de fietsen zijn al ingeladen en langzaamaan komen de deelnemers met hun tassen aan. De spanning is voelbaar.
Tegen 19:00 is het tijd om dag te zeggen. Donkere wolken pakken zich Inmiddels samen boven Tilburg en de ogen van enkele aanwezigen worden ook vochtig. De dochter van Lesley heeft het er moeilijk mee, dat haar mama een week weg gaat. En een paar meter verder drukt Laura zich in de armen van haar vriend. Haar ogen zijn nat van het huilen, want de spanning heeft zijn hoogtepunt bereikt.
Langzaamaan beginnen de deelnemers naar de bus te gaan en is het echte moment van afscheid daar. Inmiddels is het boven Tilburg gaan regenen en de paraplu’s komen tevoorschijn. De bus vertrekt en er wordt druk gezwaaid.
Al snel rijden de deelnemers de zon tegemoet. Voor Laura is het wel onwennig om in een dubbeldekker te zitten, het is immers de 1e keer. Maar de heenreis verloopt voorspoedig. Jan laat een stuk van zijn nieuwste rap horen en er worden persoonlijke verhalen gedeeld. Rond kwart voor 11 is het tijd voor de 1e stop. Inmiddels zitten we in Luxemburg. Er zijn mensen die naar de wc gaan, maar ook enkele mensen die zich tegoed doen aan een lekkere Doughnut, milkshake of andere versnapering.
Als om 10 over 11 iedereen weer in de bus zit, gaat de reis door. De lichten gaan uit, stoelen worden gekanteld en het geluid verstomd. Tijd om te gaan slapen dus. Om eerlijk te zijn is deze rust heerlijk en kan bij Laura de dempende koptelefoon af.
Slapen in een rijdende bus is nog niet zo eenvoudig. Laura is al bijna 24 uur wakker en nog kan ze haar draai niet vinden. De bus is inmiddels in Frankrijk, Lesley is wat stoelen opgeschoven en het merendeel van de deelnemers is in dromenland. Zo toch maar weer een poging wagen… Slaap lekker
Reactie plaatsen
Reacties