Na een dagje acclimatiseren en bijkomen, was het vandaag tijd voor de 1e training. Een route vanaf de camping via Flassan en villes sur auzon naar de gorge de la nesque. Een route met flink wat aaneengesloten klim meters en het venijn in de staart.
Na het ontbijt werd er voor de camping verzameld om te starten met de training. Een training die eigenlijk te omschrijven is al: klimmen, dalen, klimmen, wow, dalen, klimmen, dalen. Een training die vooral ook heel erg mooi is en die zeker een aanrader is.
Vanuit de camping is het meteen een flink stuk klimmen. Dat is wennen, maar ook de temperatuur is wel wat anders dan in Nederland. Ondanks dat het zwaar is fietsen we door. Het ene stuk gaat beter dan het andere, maar we komen er wel. Want we weten dat we na het klimmen een beloning hebben. .. het afdalen.
De afdaling is er een met mooie uitzichten, leuke snelheden en een verfrissend windje. Even genieten en even bijkomen dus. Aan het einde van de afdaling verzamelen we in ville sur auzon, een klein dorpje aan de voet van de klim die we gaan doen. Hier is een marktpleintje waar we mooi kunnen wachten tot we weer compleet zijn. Want de belangrijkste les is dat je het op je eigen tempo doet. Niet mee willen met de rest als dat te snel is, en niet inhouden voor de laatste (laura) als dat te langzaam is. De Mont Ventoux doen we ook in ons eigen tempo en daarvoor is dit een goede training.
Vanuit het dorpje vertrekken we naar de gorges de la nesque. Een mooie klim voert ons langs een kloof, door bergkronkels en tunnels.
Al snel fietst Laura als laatste van de groep,maar ze heeft gelukkig nog Tim en Reinier bij haar. Ook Lesley heeft haar tempo aangepast om zo samen te blijven fietsen.
Hier en daar maken we even een stop, maar zolang het tempo erin zit gaan we gewoon lekker door. Uiteindelijk lukt het om zonder hulp de top te bereiken. Dit wordt gedaan onder luid gejuich. Een voorproefje voor donderdag?
Op de top is Lesley Laura even kwijt. Zij heeft zich teruggetrokken achter een steen om even, in alle rust, bij te komen. Als iedereen bij gekomen is, wordt er een groepsfoto gemaakt. En krijgen we uitleg over de afdaling. DIt is toch wel de beloning na een klim. maar voor Laura geen optie. Een afdaling van 20 km is niet te doen als door de tinteling 2 vingers uitgevallen zijn. Daarom mag Laura in het busje mee achter de groep aan.
Vanaf het dorpje stapt Laura weer op de fiets en doet ze weer mee. Het venijn van deze route zit hem, net als bij de Mont Ventoux, in de staart. De weg terug naar de camping lijkt plat maar is dat allerminst en sommige stukken zijn echt nog flink stijl. Het andere nadeel is dat er bijna geen schaduw is en geen wind staat. En omdat het inmiddels al het begin van de ochtend is, is het flink warm geworden.
Diverse keren krijgt Laura een helpende hand aangeboden. Maar deze slaat ze af. Ze wil het vandaag zelf doen zegt ze. Vanaf het muurtje is het tijd om te gaan dalen. Heerlijk! De wind in de haren en gaan. Soms een stukje klimmen maar als je zorgt dat je met 45+km per uur daalt.... dan is die klim zo gemaakt.
Eenmaal bij de camping is het bijkomen. Lekker aan het zwembad zitten en zelfs in de avond een terrasje pakken. Hierbij ging de kletspot mee en zo konden we dus elkaar beter leren kennen. Een geslaagde dag dus en een geslaagde 1e training in Frankrijk.
Reactie plaatsen
Reacties