Afgelopen maandag heeft Laura weer op de fiets gezeten. Ze deed dit keurig met haar sling om, dus kon helaas niet alles mee doen. Lesley kon helaas deze week niet trainen, maar die hoopt volgende week weer mee te doen. De training ging goed en Laura heeft vooraf ook overleg gehad over de mogelijkheden die er zijn om , als het toch niet blijkt te lukken, toch mee te kunnen.
Er zijn nu meerdere opties. zo gaan we er natuurlijk voor dat Laura zelf op een racefiets naar boven gaat. Met of zonder brace? Dat zien we nog wel. Daarnaast hebben we de racetandem als optie. Mocht het nodig zijn dan kan Laura daar op en dan kan ze alsnog mee. Op de tandem zou ze haar arm minder hoeven gebruiken en hem dus eventueel in een sling kunnen dragen. Op woensdag deed laura's vader mee met de les. Ondanks zijn verkoudheid ging ook hij er weer vol voor.
Lukt het?
Vaak krijgt Laura van omstanders de vraag waarom ze nog gaat trainen? Het doet toch pijn? Je kan zo toch niet naar boven? Lieve lezers... Vergeet niet dat Laura een doorzetter is. En ja het doet pijn, maar dat doet het ook als ze thuis op de bank zit. Het wordt een lange weg naar herstel, maar haar benen kunnen het aan om te fietsen. En dan is het fijn om toch lekker te kunnen sporten.
Het is natuurlijk ook balen soms. Ze kan niet zo hard als dat ze zou willen en het lukt vaak niet om alle dingen uit de les mee te doen. Maar het fietsen, zien dat er, ondanks de arm, vooruitgang is en de groep, zorgen ervoor dat Laura door wil.
Het is een kwestie van proberen de positieve dingen blijven zien. De zon die weer doorbreekt, De grapjes die tussendoor gemaakt worden en ook het fijne gevoel na weer een les voltooid te hebben.
Dus we zeggen het nu hier, om misverstanden uit de weg te ruimen...
Laura kan gewoon fietsen, ze houdt haar eigen grenzen in de gaten en wil zeker niet zielig gevonden worden. Het is een doorzetter die besloten heeft om meer en meer naar de positieve kanten van het leven te kijken.
Reactie plaatsen
Reacties