Langste les (tot nu toe)

Maandagavond 7 januari. Tijd voor een nieuwe spinningles. Na een markt op zondag is dat wel even een opgave, maar we gaan ervoor. Op de begintijd van de les gaat iedereen keurig de spinningruimte in, stelt alles in en stapt vervolgens op de fiets. Alvast rustig de trappers in beweging krijgen is geen probleem en juist goed voor je want dan kan je rustig beginnen en opbouwen naar de 1e track. Na 5 minuten wordt het toch wel raar dat er nog geen instructeur is en de lichten (die nog op wave staan) worden toch wel vervelend. Zowel voor Laura als voor Lesley. Maar... als je al 5 minuten aan het fietsen bent, je kilometers al tellen en je moeite hebt met het los- en vastklikken van je schoenen. Dan ga je niet even van de fiets af om navraag te doen. Het lijkt wel of iedereen dat dacht want we bleven stug doorfietsen. Lesley besloot toch maar te vragen hoe het zat en te vragen of de lichten op 1 stand mochten. De lichten werden aangepast en de instructeur zou zo komen.  Die was namelijk invaller en daarom wat later.

Toen de instructeur er was hadden we er al ongeveer een kwartier rustig aan trappen opzitten en konden we dan echt beginnen.  En beginnen dat deden we. De muziek knalde uit de speakers en Laura's handen vlogen naar haar oren. De instructeur zag dit en reageerde door de muziek zachter te zetten. Dit tot teleurstelling van de meeste mannen in de groep, want het was eindelijk eens (zoals Laura dat noemt) bonk-bonk-bonk muziek. Dus tot nu toe hebben we: Nieuwe instructeur, nieuwe muziek en een te laat begonnen les... als je niet goed met veranderingen bent is dit al best veel. Maar veranderingen horen erbij en obstakels zijn te overkomen.

Volhardend gingen we aan de slag. En waar voor de een de nieuwe muziek een extra prikkel is(geen zicht meer op wat na wat komt, extra prikkels door het soort muziek en geen idee welke oefening je nu weer moet doen, hoe lang de les nog duurt en hoeveel gas je kan geven). Is het voor de ander een goede afwisseling (lekkere beat, korte snelle nummers, motivatie). we vervolgde de les en kregen te horen dat deze les o.a. rapmuziek zou krijgen, house en hardcore. De mannen vooraan in de zaal waren aan het juichen maar Laura baalde als een stekker. Dit werd een zware les.

Zware les of niet... Die top bereiken is ook zwaar dus we gaan door. Stiekem gaat de muziek weer harder, maar naar een tijdje wordt hij toch weer zachter gezet op verzoek van Laura. Lesley snapt het wel, al vindt zij de beat wel fijn. De instructeur geeft aan dan er 2 nummers aankomen die kort en snel zijn. Tijd om te gaan racen (dubbel tempo), tijd om los te gaan. Echter gaat de volumeknop ook weer los en raakt Laura enigszins overprikkeld. Fietsen met de handen op de oren blijkt niet zo fijn en makkelijk dus volgende keer gaat een koptelefoon mee. De tranen worden vlug weggeveegd met de handdoek en er wordt gelet op de ademhaling. Als we dit stukje kunnen controleren komen we er wel door. Door de snelheid van het nummer is de focus niet te vinden, het ritme hierdoor niet te volgen en de massa aan volume die binnen komt maakt het niet beter. Maar Laura wil door. ze wil de les volmaken en dus staat ze voor de keus. Doorgaan en dus over haar prikkelgrens heen, of stoppen en zichzelf teleurstellen. 

Ze gaat door. Na de nummers zegt Lesley: "Deze muziek is te heftig voor jou of niet?" Even vloeien daar de tranen, maar de 2 nummers waren qua muziek de dieptepunten. De les wordt nu vervolgd met een "rustiger" nummer en de rest van de les is ook nog wel te doen. Er is één nummer bij waarbij we alleen maar klimmen. 4 Minuten lang gaat de fiets op één weerstand en met die weerstand gaan we afwisselend staan en zitten. Bij Laura en Lesley ligt die weerstand op 10-11. Het is een pittig nummer, maar we houden vol. 

Aan het einde van de les bespreken we dat we toch al flink gegroeid zijn in die paar lessen. Eerst klommen we met weerstand 7 en reden we rustig op weerstand 4-5. Nu rijden we rustig bij weerstand 7 en klimmen we met 10-11. Het doel voor woensdag is om te achterhalen welke weerstand aanvoelt als 9%, zodat we een idee hebben van de kracht die de berg ons gaat kosten. 

Doordat we vooraf al ongeveer een kwartier aan het fietsen waren, heeft de les al met al bijna 70 minuten geduurd. Al die tijd hebben we gefietst en Laura heeft ruim 21.5 km afgelegd. De maximale RPM lag op 121. Dat is beduidend lager dan de vorige keer, maar toch was deze les veel pittiger. Woensdag gaan we er weer voor. Met de koptelefoon of oordoppen bij de hand en vol goede moed. En ook met wat spierpijn want nu (dinsdagochtend om 6:30) voel ik mijn benen en onderrug toch al wel. Owja, de schouder heeft het beter volgehouden dan vorige week. Iedere dag worden er nu oefeningen gedaan om de spieren daar sterker te krijgen zodat de schouder op z'n plek blijft zitten. 

We zijn op weg naar de top en hebben nog een lange weg te gaan maar we gaan door. Helpen jullie ons mee door ons te steunen/sponsoren? Alvast bedankt.